Als je denkt aan het woord verhalenverteller, welk beeld komt dan in je op?

Bij mij was het heel consequent een man, gedateerd ergens in de middeleeuwen, met ogen vol verhalen die leunend op een wandelstok van dorp tot dorp reist om op te treden.

Een beetje als de rondreizende artiest Vitalis uit het beroemde boek ‘Alleen op de Wereld’. Hij reist samen met het acht-jarige jongetje Remi heel Frankrijk door en treedt van dorp tot dorp op.
Ook in de Bijbel komt de stok (of de chique variant: staf) voor. Meestal is de drager van de staf een herder. Een van de bekendste plekken is misschien wel psalm 23, waarin God als herder wordt bezongen. In vers 4 staat:

Al gaat mijn weg
door een donker dal,
ik vrees geen gevaar,
want u bent bij mij,
uw stok en uw staf,
zij geven mij moed. 

Uw stok en uw staf, zij geven mij  moed. Toen ik deze woorden las in de periode dat ik een naam zocht voor mijn verhalenbureau, troffen ze me ineens. Dat beschreef precies waarom ik zoveel van verhalen houdt. Voor mij zijn verhalen niet alleen maar ‘leuk’, maar ook iets waar je op kunt steunen. Iets waar je steun uit kunt halen.

Verhalen kunnen je bemoedigen.
Ze kunnen je waarschuwen.
Je aan het denken zetten.
Ze kunnen je opvrolijken.
Verhalen inspireren.

Conclusie: Verhalen zijn een staf waarop je kunt leunen, terwijl je door het leven wandelt.

Met verhalenbureau Staf & Zo wil ik Nederland kennis laten maken met de kracht van verhalen!

P.S. De staf op de foto’s komt trouwens van het bedrijfje Creanatura. Rogier Vogelzang is houtkunstenaar en maakt prachtige wandelstokken en pelgrimsstaffen.